Geef je gave

“Het is alweer een aantal jaar geleden,” vertelt Femke, “maar nog steeds zo bijzonder om te vertellen. Samen met een Iraakse vriendin stond ik na het wekelijkse Lady’s Night zwemmen in de ruimte van de kleedhokjes, zegt een Afghaanse dame: ‘Wat heb jij een leuk vest aan.’ Ik vertelde trots dat ik het zelf gemaakt had. O, nou, dat was leuk, een dochter van haar wilde graag naailes hebben, dat leek haar zo gaaf. Spontaan antwoordde ik dat ik haar die lessen wel wilde geven. En zo kwam er elke week een Afghaans tienermeisje een mooie jurk bij mij naaien voor het eindgala van school en kregen we vriendschappelijk contact met elkaar.”

Naailes

Dit is wat Jaldah erover vertelt: “Naailes, wat waren dat toch leuke tijden! Al heel lang wilde ik op naailes gaan en via mijn moeder ben ik in contact gekomen met Femke. Zij was bereid om mij naailes te geven. Tijdens mijn eerste naailes merkten we al dat we veel met elkaar gemeen hadden. Femke is fotograaf en ik had destijds net een nieuwe canon camera en ben gek op fotograferen. Zo zijn we van naailes overgegaan naar fotografieles. Bij beide heb ik het enorm naar mijn zin gehad, allereerst omdat Femke een lieve vrouw is: ik kon het met haar over alles hebben. Ze was er altijd als mijn lerares, maar ook als vriendin, zus en moederfiguur voor mij.” 

Traditionele kleding

“Mijn traditionele Afghaanse jurk heb ik zelf ontworpen en besteld bij een Afghaanse naaister in Afghanistan. De traditioneel Afghaanse jurk ‘Gande Afghani’ is erg kleurrijk. Wij trekken de jurk aan tijdens feesten, zoals ‘Nowroz’ (Afghaans nieuwjaar),  het suikerfeest en het offerfeest. Dit zijn feestdagen die we met de familie vieren. Tijdens bruiloften, dus echt grote feesten met 200 tot 400 gasten, hebben wij eerst galajurken aan en wanneer we de traditionele Afghaanse dans genaamd ‘Attan’ gaan doen trekken wij onze Afghaanse jurk aan. Er zijn ook veel bruiloften waarbij de mensen alleen maar Afghaanse traditionele jurken dragen. Ook dragen wij de jurk tijdens hennafeesten. Dit is een feest dat wordt gehouden voor de bruiloft. De vrouwen dragen de jurken op een bijpassende broek. De Afghaanse jurk kan een lengte hebben tot en met de knie of helemaal maxi met een sierlijke sjaal.” 

Het Parijs van Azië

“Ik ben zelf helaas nooit naar Afghanistan geweest. Het is echt mijn droom om naar Afghanistan te gaan. Wij zijn nog niet naar Afghanistan gegaan omdat mijn ouders een ideaal beeld van Afghanistan hebben. Afghanistan werd vroeger het Parijs van Azië genoemd. De vrouwen in Afghanistan hadden eerder vrouwenrechten dan in Zwitserland. Afghanistan was een prachtig land dat veel samenwerkte met andere landen. Er waren veel mogelijkheden voor studenten. Mijn beide opa’s hebben in het buitenland gestudeerd. Er werd gehandeld tussen Azië en Europa. Mijn oma vertelt mij wel eens verhalen over vroeger: zij haalden hun huisdecoratie en lampen uit Duitsland en mooie zijde stoffen uit Turkije. Helaas is Afghanistan door de oorlog veranderd. Wanneer mijn ouders teruggaan, zal dat hun hart breken omdat zij het vroegere beeld van Afghanistan zo in hun hart dragen.” 

Twee culturen

“Ik ben wel Afghaans opgegroeid. Ik was het eerste kleinkind van mijn oma en ben opgegroeid met mijn ooms en tantes. Zij waren altijd mijn voorbeeld en ik keek tegen ze op. Maar ik heb ook Nederlandse gewoontes omdat ik hier ben geboren en opgegroeid. Voor mij was het niet lastig om op te groeien binnen twee culturen.  Ik voel me binnen beide culturele omgevingen op mijn gemak. Wanneer ik samen met mijn familie en met name met mijn oma ben voel ik mij Afghaans en uit ik me op die manier. Wanneer ik met mijn vriendinnen ben, gedraag ik mij Nederlands. Mijn familie en vrienden hebben daar begrip en respect voor.”

Als een dochter

Femke vertelt over haar contact met Jaldah: “Voor mij was het of er een dochter in huis was op die donderdagnamiddagen. Zoals ik met mijn eigen dochter praatte en samen dingen deed, zo was het contact met Jaldah. Dan is het niet moeilijk om met iemand van een andere cultuur samen te zijn. Je stelt je huis open, geeft de ander waar je goed in bent en trekt een tijdje samen op. Het heeft voor mij de drempel lager gemaakt om daarna een tijdje taalmaatje van iemand te zijn.”