Een kind van hoop deel 2
Abdul liet de voordeur van het appartement achter zich dichtvallen en ging naar het keukentje voor een snack. Hoewel hij meer dan twee uur had doorgebracht in een restaurant had het levendige gesprek met zijn vriend Daoud over de doop hem meer geïnteresseerd dan de menukaart.
Abdul was sinds een maand een gelovige. Nadat de 17-jarige was gevlucht uit zijn door oorlog geteisterde land, vond hij rust en veiligheid in het huis van John, een werker van Frontiers. Na het lezen van een Bijbel in zijn eigen taal besloot hij om een volgeling van Jezus te worden. Hij wilde zich graag laten dopen, omdat hij het belang ervan begreep.
Daoud was daarentegen al verschillende jaren een volgeling van Jezus, maar hij was bang om zich te laten dopen, omdat zijn familie hem dan hoogstwaarschijnlijk zou onterven.
Abdul glimlachte en nam een handvol dadels uit het keukentje. Aan het eind van hun tijd samen stemde Daoud ermee in dat de doop een belangrijke stap was in geloof. Hij had besloten om dit weekend, vrij letterlijk, de sprong te wagen.
“Waarom gebeuren al deze vreselijke dingen met mij God?”
Abduls keuze heeft gevolgen voor zijn familie
Abduls telefoon begon te rinkelen en onderbrak zijn gedachten. Terwijl hij een dadel in zijn mond stopte, nam hij zijn telefoon op. Het was een buurjongen uit zijn vroegere stad. Hij had hem niet meer gezien sinds hij een aantal weken geleden het land had verlaten. Normaal sturen de tieners tekstberichten, een telefoontje betekende dat er iets ernstigs was gebeurd.
Terwijl hij zijn zweterige, trillende hand afdroogde aan zijn shirt, liet hij zich op de bank vallen en drukte de telefoon tegen zijn oor.
‘Hallo?’
“Je vader is opgepakt door de militanten!” In de stem van zijn vroegere buurjongen klonk paniek door. “En je moeder is in het ziekenhuis opgenomen vanwege de shock.”
De telefoon gleed uit Abduls hand en viel op het kleed.
Abdul klapte dubbel en gaf over op de vloer. Hij viel op zijn knieën uit ellende.
John rende de kamer in. “Wat is er aan de hand?” Hij knielde op de vloer naast Abdul en legde een hand op zijn rug.
Abdul liet een gekwelde kreun horen. “Mijn vader is gekidnapt. Het is vrijwel zeker dat hij wordt gedood! Ik denk niet dat mijn moeder dit zal overleven. Zijn schouders schokten en hij huilde met grote uithalen.
John hielp hem op de bank en maakte de woonkamer schoon. Ze zaten tot diep in de nacht naast elkaar en John bad voor de familie van Abdul.
Toen hij geen tranen meer had, sleepte Abdul zich van de bank. “Ik wil alleen maar slapen,” zei hij tegen John.
Nadat hij zich naar de badkamer had gesleept, deed Abdul de deur op slot en staarde hij in de spiegel naar zijn gezwollen ogen.
Slapen zou niet helpen. Hij wist niet hoe hij verder zou kunnen zonder zijn moeder en vader.
“Abdul?” John klopte op de deur. “Ik wil weten hoe het met je gaat.”
Een reden om te leven
Abdul zonk neer op de vloer met zijn gezicht in zijn handen, terwijl John de deur opende en naast hem ging zitten, biddend voor Abdul en zijn ouders.
Abdul bad zelf in stilte terwijl de nacht overging in de dag. “Waarom gebeuren al deze vreselijke dingen met mij God? Laat me alstublieft sterven.”
John bad tot God. “Heer, laat Abdul zien dat U een doel met hem heeft. Toon hem dat zijn leven waardevol is en dat U niet wilt dat hij het verspilt.”
Abdul dacht hierover na. Wat voor plannen zou God kunnen hebben met hem? Als God iets te doen zou hebben voor hem, dan had hij een reden om te leven.
In de loop van de volgende weken, zwakte Abduls wanhoop af tot verdriet, terwijl John en zijn vrienden hem bleven bemoedigen. Hij bleef nadenken over welk doel God met hem zou kunnen hebben en kamde de Bijbel uit voor inzichten.
Een paar dagen later begon Abdul te ontdekken wat Gods doel met hem zou kunnen zijn.
Opnieuw een doop, want Jezus is het waard om voor te leven
Een zachte bries ging door zijn haar terwijl Abdul zag hoe Daoud werd gedoopt op het strand. Hij was blij dat hij Daoud had aangemoedigd om zijn toewijding aan Jezus te laten zien door de doop. De vreugde die uitging van de kleine groep die bij de gebeurtenis aanwezig was, beurde Abdul op.
Toen Daoud, lachend en doorweekt uit het water kwam, sprong Abdul op. Het voelde voor Abdul heel natuurlijk om Daoud aan te moedigen om deze grote stap in geloof te zetten. Misschien dat het Gods doel voor hem was om de hoop die hij had gevonden in Jezus te delen met anderen. Hij besloot dat hij zou zoeken naar mogelijkheden om mensen te vertellen dat Jezus het waard is om voor te leven en hen laten zien hoe ze Hem kunnen volgen.
Gebedspunten
- Bid dat God moslimmannen en -vrouwen die verdrinken in hopeloosheid, laat zien dat ze een doel hebben.
- Breng werkers voor Gods troon wanneer de mensen die ze discipelen te maken krijgen met traumatische situaties.
- Prijs God omdat Hij Abdul heeft laten zien dat zijn leven van waarde is.
Maandelijks vergelijkbare verhalen in je mailbox ontvangen? Meld je hier aan!
